ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ, ਲੇਜ਼ਰ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ਲਾਜ਼ਮੀ ਬਣ ਗਏ ਹਨENT ਸਰਜਰੀ. ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਤਿੰਨ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਲੇਜ਼ਰ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ: 980nm ਜਾਂ 1470nm ਦੀ ਤਰੰਗ-ਲੰਬਾਈ ਵਾਲਾ ਡਾਇਡ ਲੇਜ਼ਰ, ਹਰਾ ਕੇਟੀਪੀ ਲੇਜ਼ਰ ਜਾਂ CO2 ਲੇਜ਼ਰ।
ਡਾਇਡ ਲੇਜ਼ਰਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੰਗ-ਲੰਬਾਈ ਦਾ ਟਿਸ਼ੂ 'ਤੇ ਵੱਖਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ(980nm) ਜਾਂ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਸਮਾਈ (1470nm).ਡਾਇਓਡ ਲੇਜ਼ਰ, ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਕੱਟਣਾ ਜਾਂ ਇੱਕ ਕੋਗੁਲੇਟਿੰਗ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਵੇਰੀਏਬਲ ਹੱਥ ਦੇ ਟੁਕੜਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਚਕਦਾਰ ਫਾਈਬਰ ਆਪਟਿਕਸ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਹਮਲਾਵਰ ਸਰਜਰੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਭਵ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ - ਸਥਾਨਕ ਅਨੱਸਥੀਸੀਆ ਦੇ ਅਧੀਨ ਵੀ। ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਜਰੀਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਟਿਸ਼ੂ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਵਧਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟੌਨਸਿਲ ਜਾਂ ਪੌਲੀਪਸ, ਡਾਇਓਡ ਲੇਜ਼ਰ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਖੂਨ ਵਹਿਣ ਦੇ ਨਾਲ ਸਰਜਰੀਆਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਲੇਜ਼ਰ ਸਰਜਰੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯਕੀਨਨ ਫਾਇਦੇ ਹਨ:
* ਨਿਊਨਤਮ ਹਮਲਾਵਰ
* ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਖੂਨ ਨਿਕਲਣਾ ਅਤੇ ਅਟਰਾਮੈਟਿਕ
* ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਫਾਲੋ-ਅੱਪ ਦੇਖਭਾਲ ਨਾਲ ਜ਼ਖ਼ਮ ਦਾ ਚੰਗਾ ਇਲਾਜ
* ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਪ੍ਰਭਾਵ
*ਦਿਲ ਦੇ ਪੇਸਮੇਕਰ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ
*ਸਥਾਨਕ ਅਨੱਸਥੀਸੀਆ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇਲਾਜ ਸੰਭਵ ਹੈ (ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਾਈਨੋਲੋਜੀ ਅਤੇ ਵੋਕਲ ਕੋਰਡਜ਼ ਇਲਾਜ)
* ਉਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ
* ਸਮੇਂ ਦੀ ਬਚਤ
* ਦਵਾਈ ਦੀ ਕਮੀ
* ਵਧੇਰੇ ਨਿਰਜੀਵ
ਪੋਸਟ ਟਾਈਮ: ਜਨਵਰੀ-08-2025